Świętej pamięci Wiktoria Faber urodziła się w mieście Wołkowysk, gdzie spędziła także swoje dzieciństwo. Po 1946 roku, w ramach repatriacji, wraz z rodziną osiedliła się w Białogardzie. Życie w czasie działań wojennych i kilka lat po wojnie nie szczędziło tragicznych chwil i zmagań o byt oraz przetrwanie.
Największą wartością, która pozwoliła jej pozyskać duchową siłą i pokonać kolejne etapy swojego życia, było zawarcie związku małżeńskiego z Tadeuszem 23 grudnia 1954 roku w Koszalinie.
Tworzyli razem szanujące się małżeństwo, wiernie się wspierali. Wiktoria zajmowała się domem, wychowaniem dzieci: syna Mirosława i córki Barbary, godząc przy tym obowiązki zawodowe i społeczne.
Doczekała się trzech wnuków: Jana, Adam i Piotra, którzy dzięki jej miłości wiedzieli co znaczy kochać i być kochanym.
Pytana o receptę na tak długie, szczęśliwe życie stwierdzała, że kluczem są wzajemne poszanowanie i szczera miłość. I tego nauczyła też swoich najbliższych. Wiedzieli, że rodzina jest najwyższą wartością. Otaczała ich wszystkich troską, przejmowała się wszystkimi sprawami, cieszyła z sukcesów. Zawsze mogli na nią liczyć.
Można powiedzieć, że żyła w nieustannym ruchu, uważała, że jeszcze tyle ma do zrobienia. Gotowa była pomagać innym, służyć pomocą i radą.
Swoją pozytywną energią zarażała jak iskierka wszystkich w swoim otoczeniu. Zawsze uśmiechnięta, nie skarżyła się na nic.
Życiorys Wiktorii wpisuje się w grono osób zasłużonych ojczyźnie i dla naszego regionu, czego dowodem są liczne wyróżnienia, dyplomy i odznaczenia:
Medal 40-lecia Polski, Odznaka za zasługi w rozwoju województwa, Medal za zasługi dla obronności Kraju, Honorowa odznaka Ligi Kobiet Polskich, Medal za długoletnie pożycie małżeńskie nadany wraz z gratulacjami przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 20 czerwca 2005 roku oraz wiele innych dyplomów, wyróżnień i odznak.
Do końca jej życia pasją była praca na działce. Przetwory „Babci Wiesi” na długo zostaną w pamięci dzieci, wnuków i przyjaciół.
Odeszła tak jak żyła. Szybko, nie sprawiając nikomu kłopotu.
Ceremonia pogrzebowa odbędzie się w piątek, 17 sierpnia 2018r. o godz. 13:00 w kaplicy na cmentarzu w Koszalinie.
Msza św. żałobna zostanie odprawiona w dniu pogrzebu o godz. 12:00 w kościele pw. Św. Marcina (kaplica garnizonowa) w Koszalinie.
POINFORMUJ ZNAJOMYCH
Dodał/a:
Napisał/a: ksenia
Wyrazy współczucia dla męża i rodziny
Dodał/a:
Dodał/a:
Napisał/a:
Wyrazy współczucia dla Rodziny
Dodał/a:
Dodał/a:
Dodał/a: