Janina Biegańska, nasza kochana ciocia i mama chrzestna. Była dobrym i ciepłym człowiekiem. Zawsze życzliwa ludziom, nie odmawiała pomocy, gdy ktoś jej potrzebował. A pomagała jak potrafiła najlepiej, z czystego serca. Dzieliła się z nami wszystkim co miała. I zawsze wspierała nas dobrym słowem.

Była mistrzynią sałatki jarzynowej, piernika, melby i kapusty z grochem. Gościła nas zawsze z dużą dozą miłości. A my, choć czasem żyliśmy w biegu, staraliśmy się znaleźć dla niej chwilę, by móc w spokoju usiąść, wypić herbatę i porozmawiać.

Zapełniała nam życie i teraz, gdy jej zabrakło trudno jest nam pogodzić się z pustką, która nas otacza. Ciężko jest zrozumieć jak niewiele pozostaje z człowieka, gdy odchodzi. Niedoczytana książka, okulary, szafa wypełniona ubraniami. Wszystko, co kiedyś ją definiowało, pozostawiła za sobą.

Była osobą wierzącą i czynnie uczestniczyła we mszach świętych, więc wiemy że wybrała się do innego, lepszego świata. Tam jest spokojna, zdrowa i wesoła. Tam również czeka na nas. Lecz zanim ponownie się spotkamy, będziemy nosili ją w sercu i w pamięci. Bo każde wspomnienie o niej, będzie jak powrót do chwil, gdy nadal z nami była. Będzie jak krótka rozmowa przez telefon, z dawno niewidzianym przyjacielem. Kojąca i dająca nadzieję, że nadal jesteśmy blisko i że znowu się spotkamy.

Kochamy Cię Ciociu.