Podstawowa zasada: zachowuj się tak, by nie przysparzać problemów najbliższej rodzinie zmarłego. A więc nie dzwoń i nie wypytuj o szczegóły pogrzebu (znajdziesz je np. na naszej stronie w Internecie), nie potwierdzaj przybycia na uroczystość pogrzebową (chyba, że rodzina wyraźnie daje do zrozumienia, że tego oczekuje), nie dopytuj, czy kupować kwiaty, czy może przekazać pieniądze na dobry cel… To wszystko teraz nie jest dla rodziny istotne. Jej myśli są zupełnie gdzie indziej. Oczywiście są sprawy, o które zapytać/uzgodnić trzeba, np. czy podczas pożegnania wolno zabrać głos w imieniu np. kolegów wędkarzy albo czy wysłanie pocztu sztandarowego nie będzie źle widziane. Pozostałe sprawy załatw po pogrzebie lub jeśli masz wątpliwości – zapytaj w domu pogrzebowym, który organizuje uroczystość. Ten powinien wiedzieć, czy rodzina np. nie życzy sobie kondolencji lub czy organizuje po uroczystości stypę.

Podczas pożegnania lub konduktu wyłącz komórkę, nie rób zdjęć smartfonem, nie rozmawiaj głośno i się nie śmiej. To prawda, na pogrzebie spotkasz osoby, których dawno nie widziałaś/-łeś, ale to jeszcze nie powód, by np. wdowa widziała twoją uśmiechniętą z powodu spotkania twarz. Radość można wyrazić przecież dyskretnie, powściągliwie.

Pomóż mniej sprawnym, wyręcz starszych w złożeniu wieńca lub pomóż podpalić znicz, weź niepełnosprawną ruchowo osobę pod ramię, pomóż dobrym słowem tym, którzy nie udźwignęli spotkania emocjonalnie.

Wycisz się, skup wewnętrznie, stonuj głos. Bądź otwarty, pomocny i współodczuwający. I pamiętaj o ściszeniu telefonu przed wejściem na uroczystości pogrzebowe.