ZGON ZAGRANICĄ
Najpierw zapoznaj się z informacjami ogólnymi na stronie: GDY KTOŚ UMIERA.
Generalizując – bo nie można tu mówić o szczegółach z uwagi na odmienne tryby postępowania w różnych państwach, także tych na terenie UE – trzeba wyróżnić trzy fazy:
NAJPIERW DOKUMENTY
W państwie, w którym nastąpił zgon, należy skompletować dokumentację medyczną (i/lub policyjną), na podstawie której należy wyrobić międzynarodowy akt zgonu oraz zezwolenie na wywóz zwłok lub prochów.
Jeśli jesteś za granicą, o szczegóły i formalności zapytaj w ambasadzie/konsulacie lub konsula honorowego. Jeśli o zgonie dowiedziałeś się w kraju, skontaktuj się z firmą pogrzebową.
Równolegle w Polsce, po części na podstawie już wyrobionych dokumentów zagranicznych, należy rozpocząć procedurę związaną z uzyskaniem pozwolenia na sprowadzenie zwłok oraz zezwolenia na ich pochowanie na terenie kraju.
PRZEWÓZ SZCZĄTKÓW
Wybór środka transportu w dużej mierze zależy od tego, czy będziecie chcieli sprowadzić urnę, czy trumnę. W każdym z przypadków zachęcamy do rozmowy na ten temat z nami, na podstawie doświadczenia podpowiemy i wycenimy różne rozwiązania, a Wy wybierzecie odpowiednie dla Was.
Naszym klientom rekomendujemy kremację, a potem transport urny, zwłaszcza z miejsc odległych lub egzotycznych. Dlaczego? W skrajnych przypadkach sprowadzenie trumny do Polski będzie kilkaset razy droższe, niż sprowadzenie urny. Jest i druga przyczyna, przywiezionej z zagranicy trumny nie wolno w Polsce otwierać, więc rodzina i tak nie zobaczy swojego bliskiego.
POGRZEB W KRAJU
Po uzyskaniu niezbędnych tłumaczeń (od tłumacza przysięgłego) i wyrobieniu obowiązujących zgód, można rozpocząć przygotowania do pogrzebu w Polsce. Na tym etapie nie różni się od zwykłego pogrzebu. Więcej o organizacji i przeprowadzeniu uroczystości pożegnania przeczytasz w JAK ZORGANIZOWAĆ POGRZEB.
Podczas organizacji pochówku szczątków sprowadzonych z zagranicy, dom pogrzebowy powinien angażować się w każdy z wyżej wymienionych etapów. W grę wchodzi wymiana maili np. ze szpitalem lub koronerem, rozmowa z przedstawicielem zagranicznej administracji municypalnej, czy z urzędnikami naszych placówek konsularnych. Oczywiście nie oznacza to, że sami sobie nie poradzicie. Tyle, że popełnicie więcej błędów, więc potrwa to dłużej, bo należy pamiętać, że niemal każde państwo – a mowa tu tylko o krajach UE – ma swoją specyfikę przy organizowaniu przewozu zwłok. O krajach spoza UE nie wspominając.