JAK NAPISAĆ MOWĘ POGRZEBOWĄ
Mowa pogrzebowa wygłaszana podczas uroczystości pożegnalnej w domu pogrzebowym, kościele lub nad grobem, jest hołdem od żyjących dla tych, którzy przeminęli. A zatem jeśli to hołd, to o zmarłym nie należy mówić źle.
A jeżeli ów ktoś był złym człowiekiem?
To należy milczeć. Bo z jednej strony, wygłaszanie mowy nie jest obowiązkowe, a z drugiej – to nie czas i miejsce na rozliczenia. Bo i z kim, skoro głównego adresata już nie ma?
Teoretycznie, mowę pożegnalną może wygłosić każdy, kto czuje się związany emocjonalnie ze zmarłym. Praktycznie – o tym, kto będzie przemawiał, decyduje najbliższa rodzina, do której należy się zwrócić o pozwolenie. Warto przy tym poinformować ją o przybliżonym czasie trwania wystąpienia.
Hołd, w formie dostarczonego listu, może upublicznić celebrans, czyli pracownik firmy pogrzebowej, prowadzący uroczystość pogrzebową. O tym także decyduje rodzina.
Zazwyczaj mowa pożegnalna składa się z następujących części:
POWITANIA ZEBRANYCH
„Szanowna Rodzino…”, „Drodzy zebrani…”, „Przyjaciele…”, itp.
PRZEDSTAWIENIE SIĘ MÓWCY lub PRZEDSTAWIENIE AUTORA MOWY
„Nazywam się Jan Nowak, jestem kolegą zmarłego z dzieciństwa…”, „Opowiem Wam o Janie Kowalskim w imieniu Jego żony, Barbary Kowalskiej, autorki tych słów…”, itp.
POWÓD ZŁOŻENIA HOŁDU
„Odszedł od nas nieodżałowany….”, Spotkaliśmy się w tym miejscu, by…”, itp.
PRZYBLIŻENIE OSOBY ZMARŁEJ
Przypomnienie życiorysu, wspomnienie wspólnie przeżytych momentów, opowiedzenie scenek rodzajowych, których bohaterem był zmarły. Warto tu wymienić i uwypuklić cechy charakteru lub osobowości bliskiego, zwrócić uwagę na jego postepowanie, wartości, jakie wyznawał i jakie przekazywał potomnym.
PODZIĘKOWANIE OBECNYM ZA UDZIAŁ W POŻEGNANIU
W mowie pogrzebowej powinno się także znaleźć wyrażenie żalu i bólu oraz nadziei na spotkanie w przyszłości.
INFORMACJE DODATKOWE
Godzina, adres i miejsce stypy, wypominków, przypomnienie o spotkaniu w kościele itp.
Niemniej, każda mowa pogrzebowa, jak i każde wspomnienie o kimś dla nas ważnym, może się różnić od powyższego kanonu. Choćby formą – bo są mowy pożegnalne w formie wiersza, listu do osoby, która odeszła, a nawet piosenki, którą ułożył i zaśpiewał ktoś z rodziny. Najważniejsze, by słowa – a więc treść – były szczere i serdeczne. I lepiej, by słuchaczy napawały nadzieją, niż pozostawiły pogrążonych w smutku i rozpaczy.