PRZEBIEG CEREMONII POGRZEBOWEJ
Zanim przejdziemy do samej ceremonii, zatrzymajmy się na chwilę, by upewnić się, że wszystko jest dopięte na ostatni guzik.
A zatem:
-
czy wszyscy zainteresowani zostali powiadomieni o terminie i miejscu pogrzebu?
-
czy wiedzą, jak dojechać, gdzie najlepiej/najbliżej zaparkować samochód?
-
czy w kondukcie będzie osoba niepełnosprawna ruchowo? Możliwe, że trzeba dla niej przewidzieć transport za konduktem.
-
czy goście spoza regionu będą mieli gdzie się zatrzymać? Może trzeba dla nich znaleźć hotel?
-
czy dla przyjezdnych z daleka trzeba przygotować poczęstunek przed pogrzebem?
-
czy po ceremonii pogrzebowej bliscy spotkają się na stypie/konsolacji?
-
czy prowadzący uroczystości pogrzebowe ma o tym wspomnieć, podać adres, godzinę?
Mniej więcej 10 minut przed wyznaczoną godziną rozpoczęcia, przyjedź na miejsce odprawiania uroczystości. Jeśli masz jeszcze jakieś dyspozycje lub potrzebujesz doprecyzować szczegóły z przedstawicielami domu pogrzebowego, zrób to teraz. Niezależnie od tego, czy obchody rozpoczynają się od mszy z wystawioną trumną w kościele, czy od pożegnania w domu pogrzebowym lub przycmentarnej kaplicy, to ostatnia chwila, by spróbować coś zmienić we wcześniej przyjętym scenariuszu.
Trumna z ciałem Waszego bliskiego stoi już na honorowym miejscu w kościele, domu pogrzebowym lub kaplicy. Zanim przyjdą goście, to czas dla rodziny. Ostatni moment, by – jeśli trumna będzie otwarta – spojrzeć w twarz bliskiego, dotknąć jego ręki, włożyć pamiątkę do trumny lub w zadumie oddać hołd.
W przypadku urny, także można się pożegnać z bliskim poprzez dotknięcie urny albo skinienie głową.
Średnio, po 40 minutach w przypadku mszy żałobnej w kościele, maksymalnie 30 minutach w przypadku przycmentarnej kaplicy lub domu pogrzebowego, żałobnicy wyruszają na cmentarz. W małych miejscowościach w postaci konduktu, w miastach – samochodami na parking przy cmentarzu. Zebrani spotykają się w ustalonym miejscu – kaplicy lub jednym z wejść na cmentarz – o oznaczonej godzinie. Stamtąd ruszy kondukt w stronę grobu (także w przypadku pogrzebu świeckiego).
Na przedzie konduktu będzie szedł przedstawiciel domu pogrzebowego z krzyżem lub emblematem, tj. drzewcem i tabliczką z danymi zmarłego (ryt świecki). Za krzyżem lub emblematem – w zależności od dyspozycji kapłana – pójdą znajomi, potem kapłan, następnie pojedzie karawan, za nim najbliższa rodzina. Czasami kapłani proponują inną wersję: na przedzie krzyż, potem kapłan, karawan, następnie najbliższa rodzina, znajomi.
Konduktowi może towarzyszyć modlitwa (ryt religijny) lub muzyka (świecki).
Gdy kondukt dociera do kwatery, najbliższa rodzina – jeśli to możliwe – zbiera się w wyznaczonym dla niej miejscu, a więc w pobliżu grobu i mównicy, często pod namiotem, pozostali przystają w pobliżu miejsca pochówku. Po przeniesieniu przez obsługę trumny i postawieniu jej na windzie, rozpoczynają się właściwe uroczystości.
W przypadku pogrzebu religijnego kapłan zabiera głos i dokańcza liturgię, podczas pogrzebu świeckiego mowę wygłasza mistrz ceremonii. Trwa to zwykle około 10-15 minut. Jeśli ktoś ze zgromadzonych lub rodziny chce zabrać głos, właściwy moment następuje właśnie w tej chwili, choć to także należy ustalić przed rozpoczęciem uroczystości z przedstawicielem domu pogrzebowego.
Gdy prowadzący złożą już kwiaty i zawezwą zgromadzonych do złożenia własnych wiązanek i zapalenia zniczy, uroczystość ma się ku końcowi.
Celebrans podziękuje w imieniu rodziny żałobnikom za przybycie na uroczystość, być może poprosi o nieskładanie indywidualnych kondolencji, poinformuje o stypie.
Po odejściu najbliższej rodziny oraz gości od grobu następuje jego zasypanie, uformowanie kopca, na koniec ułożenie kwiatów.
Istotne momenty standardowej uroczystości pogrzebowej (religijnej lub świeckiej) z urną.
Najważniejsze; pogrzeb kremacyjny można podzielić na dwie części, przy czym pierwszą część od drugiej może dzielić nawet kilka miesięcy. Najkrócej, obywa się to w ten sposób, że rodzina i zaproszeni goście żegnają się ze zmarłym przed kremacją, ale druga część pożegnania – a więc wchowanie urny do grobu – odbywa się w późniejszym terminie, a urna pozostaje (u nas bezpłatnie) do tego momentu pod opieką firmy pogrzebowej.
Kiedy warto skorzystać z pogrzebu, który odbywa się w postaci dwóch uroczystości?
Najczęściej nasi klienci korzystali z tej możliwości podczas pandemii, a więc wówczas, gdy część rodziny przebywała na kwarantannie lub w szpitalu, i z pożegnaniem bliskiego należało czekać na ich wyzdrowienia.
Wcześniej, przed pandemią , nasi klienci wybierali taką formę pogrzebu w sytuacji, gdy bliscy, którzy chcieli uczestniczyć w pogrzebie, mieli problemy z dostaniem się do Polski w szybkim terminie np. z Australii.
Rekomendujemy, by o podzielonej uroczystości pożegnalnej – a więc wyłącznie kremacyjnej – pomyśleć w sytuacji, gdy od zgonu do pogrzebu mija więcej, niż tydzień. Dlaczego? Powiedzmy to najdelikatniej, jak można; przechowywanie ciała osoby zmarłej w chłodni spowalnia naturalne procesy, zachodzące w ciele, ale ich nie eliminuje.
W związku z powyższymi informacjami należy też powiedzieć, że pogrzeb kremacyjny można podzielić na dwie części, ale nie jest to konieczne. Większość uroczystości pożegnalnych z urną odbywa się w ciągu jednego dnia, w sposób zbliżony do pochówku tradycyjnego, a więc z trumną.
Trzeba też zaznaczyć, że nie wszystkie rodziny chcą uczestniczyć w pożegnaniu ciała przed kremacją i decydują się na taki przebieg uroczystości, który rozpoczyna się od momentu wystawienia urny.
O wszelkich niuansach pogrzebu kremacyjnego informujemy poniżej.
W przypadku pożegnania ciała przed kremacją, na uroczystość w domu pogrzebowym na 30 minut przed kremacją najczęściej stawia się najbliższa rodzina, przyjaciele i zaproszeni przez rodzinę goście. Wynika to z charakteru, ale i nastroju uroczystości, która może przebiegać – na życzenie rodziny – przy otwartej trumnie kremacyjnej (kartonowej lub drewnianej). Niemniej, nie wyklucza to także udziału większej liczby gości, a jedynym ograniczeniem jest liczba miejsc w sali pożegnań.
W zależności od charakteru uroczystości – a więc świeckiej lub religijnej – zwyczajowo 15 minut to czas, który rodzina spędza z najbliższym, a następne 15 minut to moment, w którym liturgię nad trumną odprawia kapłan lub ustalony przebieg pożegnania – np. pokaz zdjęć, odczytanie listu od rodziny lub wiersza – realizuje mistrz ceremonii. Po zakończeniu pożegnania ciało jest kremowane.
Na wyraźne życzenie rodziny, nasza firma udostępnia podgląd online na ekranie w sali pożegnań momentu umieszczania trumny w piecu kremacyjnym.
Z takiej ewentualności korzysta u nas 2 % klientów.
Nie udostępniamy rodzinom możliwości bezpośredniego obserwowania lub asystowania przy kremacji.
Półgodzinne pożegnanie można oczywiście wydłużyć i wzbogacić je o omówione i zaplanowane w scenariuszu elementy.
Innym rozwiązaniem, tylko w obrządku religijnym, jest przewiezienie ciała do świątyni, gdzie kapłan odprawi liturgię, a rodzina i żałobnicy pożegnają zmarłego, a następnie przewiezienie trumny z ciałem do kremacji. Wyboru dokonuje rodzina.
Po kremacji, a więc nie wcześniej, niż 3 godziny po zakończeniu wyżej wymienionych uroczystości, zakład pogrzebowy dysponuje już urną. I teraz są trzy możliwość postępowania:
a) W przypadku pogrzebu „dzielonego”, urna zostaje pod opieką zakładu pogrzebowego, a uroczystość wchowania do grobu odbywa się w innym, wyznaczonym przez rodzinę terminie,
b) w przypadku rodzin, które nie żegnały ciała bliskiego przed kremacją, może nastąpić uroczystość przeprowadzona identycznie, jak opisana powyżej z udziałem ciała, a więc np. wystawienie urny w domu pogrzebowym (tu czas dla rodziny, liturgia lub scenariusz świecki) albo przewiezienie urny do świątyni i tam przebieg uroczystości zgodnie z liturgią, a po jej zakończeniu następuje przewiezienie urny na cmentarz,
c) zaraz po kremacji urna zostaje przewieziona na cmentarz.
Jeśli pogrzeb ma odbyć się w innej miejscowości, rodzina może sama przetransportować urnę do miejsca pochówku np. na południe Polski. Oczywiście taka urna powinna być należycie spakowana i transportowana z poszanowaniem prochów ludzkich, a osoba przewożąca powinna mieć przy sobie akt zgonu i protokół kreacji.
Nie udostępniamy rodzinom możliwości bezpośredniego obserwowania lub asystowania przy kremacji.
Na cmentarzu żałobnicy spotykają się w ustalonym wcześniej miejscu – przy kaplicy lub jednym z wejść na cmentarz – o oznaczonej godzinie. Stamtąd ruszy kondukt w stronę grobu (także w przypadku pogrzebu świeckiego).
Na przedzie konduktu będzie szedł przedstawiciel domu pogrzebowego z krzyżem lub emblematem, tj. drzewcem i tabliczką z danymi zmarłego (ryt świecki). Za krzyżem lub emblematem – w zależności od dyspozycji kapłana – pójdą znajomi, potem kapłan, następnie pojedzie karawan, za nim najbliższa rodzina. Czasami kapłani proponują inną wersję: na przedzie krzyż, potem kapłan, karawan, następnie najbliższa rodzina, znajomi.
Konduktowi może towarzyszyć modlitwa (ryt religijny) lub muzyka (świecki).
Gdy kondukt dociera do kwatery, najbliższa rodzina – jeśli to możliwe – zbiera się w wyznaczonym dla niej miejscu, a więc w pobliżu grobu i mównicy, często pod namiotem, pozostali przystają w pobliżu miejsca pochówku. Po przeniesieniu przez obsługę urny i postawieniu jej na windzie, rozpoczynają się właściwe uroczystości.
W przypadku pogrzebu religijnego kapłan zabiera głos i dokańcza liturgię, podczas pogrzebu świeckiego mowę wygłasza mistrz ceremonii. Trwa to zwykle około 10-15 minut. Jeśli ktoś ze zgromadzonych lub rodziny chce zabrać głos, właściwy moment następuje właśnie w tej chwili, choć to także należy ustalić przed rozpoczęciem uroczystości z przedstawicielem domu pogrzebowego.
Gdy prowadzący złożą już kwiaty i zawezwą zgromadzonych do złożenia własnych wiązanek i zapalenia zniczy, uroczystość ma się ku końcowi.
Celebrans podziękuje w imieniu rodziny żałobnikom za przybycie na uroczystość, być może poprosi o nieskładanie indywidualnych kondolencji, poinformuje o stypie.
Po odejściu najbliższej rodziny oraz gości od grobu następuje jego zasypanie, uformowanie kopca, na koniec ułożenie kwiatów.